"Niezwykła..." rozdział 1

Był piekny, słoneczny dzień.

Na niebie nie było ani jednej chmurki, 

a w powietrzu unosił się zapach jaśminu.
Przechodząca chodnikiem kobieta
nagle usłyszała płacz dziecka.
Stanęła, by posłuchać skąd dochodzi ten odgłos. Podeszła bliżej śmietników,
obok - w dużym tekturowym pudle,
wyłożonym spranym kocykiem i pieluchami tetrowymi, leżało maleńkie dziecko.
Widać było, że to noworodek. Wziąwszy dziecko na ręce zauważyła, że w pudełku znajduje się kartka z napisem:
"MAM NA IMIĘ NOELIA"

17 lat póżniej

- Noelio czy pamiętasz co będzie za dwa dni? - zapytała Klara-
nazywana potocznie ciocią.
To ona lata temu znalazła małą Noelkę.
Zawiadomiwszy policję, której nie udało się odnaleźć matki dziecka, postanowiła ją adoptować.
- Ciociu- daj spokój.
To będzie dzień jak co dzień.
Pewnie nawet nie wyjdę z domu.
Wiesz, że nie przepadam za tym dniem...
- Ależ Noelio-
18-te urodziny obchodzi się tylko raz!
Musimy je godnie uczcić.
- Dobrze ciociu- to zamówimy pizzę i kupimy jakieś wino.
- Może zaprosisz przyjaciół ?
- Chyba zaproszę Amber i Ricka.
- Nie chcesz torta? - zapytała ciocia
- Wolę pizzę.

Następnego dnia rano zadzwoniła do Amber:
- Hej jutro możecie wpaść z Rickiem,
ale nie chcę żadnych prezentów.
Nie wiem co się ze mną ostatnio dzieje.
Mam takie dziwne uczucie.
- No, ale jakie?
- Amber czy Ty właśnie jesz pierogi z grzybami polane śmietaną ?
- Ejjjj skąd wiesz ?
- No właśnie nie wiem skąd, ale wiem.
A teraz popijasz je colą.
- Zaczynam się Ciebie bać- wiesz?
- No chyba właśnie sama zaczynam się bać - powiedziała cicho Noelia.
C.d.n